Kahvaltı bitti ve TRT1'de hiç birşey yok (1987)

Kar aralıksız yağıyor, kenarlarından keskin bir soğuk gelen biraz buğu yapmış pencerenin arkasındayım, dar ve yokuş sokağımıza bakarken kendimle başbaşayım. Evdeyim, içerisi oda sıcaklığından biraz geri. Annem işe gitmeden üzerimi giydirmiş, sobayı yakmış. Ev yeni yeni kendine geliyor. Karşı evdeki veletler de pencereye çıktılar nihayet, bir yolunu bulup dışarı çıksak diye bekliyorlar. Okul mokul hak getire!

Babaannem geliyor, kahvaltı hazırlamış. Çok fazla pişmiş yumurta, salatalık, şekerlenmiş bal, peynir, zeytin ve ekmek kesmiş sobanın üzerine amade! Siniye kuruluyoruz, insanın kar kışta karnı da iyice acıkıyormuş. Kahvaltı bitti ve TRT1'de hiç birşey yok. Zaten anten de doğru düzgün çekmiyor, yükselticinin düğmesiyle oynamak nafile.

İyice giyinip, babaannem görmeden düzayak çıkıyorum sokağa, sonra geri geleceğim nasılsa!

Kar, her sokak başında olan, yaşlı kadınların oturması için yapılan beton yükseltileri bile geçmiş. Demirkapı ile yol arasındaki 3 basamak da kar altında, okullar bilmem kaç gün tatil. Ben okula gidiyor muyum ya!

Atladım karların içine, pamuktan az sert yoğunlukta karşıladı beni. Kar dinmiş ama başlayacak dedi dün saat 8 de haberler. Heryer berraklaşmış, gerçek renkleri görülüyor kara batmayan herşeyin. Gözlerim henüz uzağı da yakını da sorunsuz görüyor. Dört gözüm yok!

Güğümlerde ısınan suyla yıkandım bu akşam. Ne soğuktu ne de sıcak. Bir leğen içinde ve başımda kepçenin yelleri. Kömür atmak lazım sobaya biraz daha, yoksa üşütücem.

Akşam olacak az sonra, gelir herkes, yemekler yenir. Biraz oradan buradan konuşulur. Çok geçmeden yatılır, uyumadan önce sıcak yorganın esaretinde 1-2 saat hayal kurulur.

Sene 1987
 

---

Deniz Çetiner