Siyahtan maviye geçiş telaşım

Şeffaf uçlu kalem olmak isterdim en zor sınavında
Ve arı maya silgim olmanı isterdim silmek istediklerim için hayatımda
Siyah önlükten maviye geçiş telaşımda
Seni yine yeniden sevmek isterdim kolalı yakarımla

Ve senin o ince dantelli annenin ördüğü güzel yakandaki güzel işlemelerin içinde tekrar sen olmanı isterdim. Zor değil biliyorum. Öyle çok da zaman geçmedi bilmem kaç bin yıl değil. Uzak yollardan gelmiyoruz ve çok uzaklara gitme niyetinde değiliz. Biz değildik biz olmadık ama içimizdeki biz hala facitle hesap yapıyor ziraat bankasında. Bir fazla bir eksik gösteriyor şu anki hesap makinelerinin aksine, doğruya dosdoğru, yanlışa yap yanlış demeden bir yaşamda olmak isterdim.

Belki sen o şarkıyı pilin bitmesin diye, kaseti hala kalemle geri alıyorsun. Belki hala sen akşam yemeği için annen eve çağırdığında sokaktaki oyununu bırakmak istemiyorsun. Belki sen hala içindeki o seni arıyorsun.

Belki sen uyuyorsun belki biliyorsun belki de… bilemiyorum..

Bilmek istiyorsan, ben hala dünyanın her hangi bir köşesine seninle gitmek istiyorum. Yoldayken de, işteyken de, evdeyken de ya da bir yerde güzel bir muhabbetle biraz bir şeyler içerken de aslında sıra örtüsünde yazdığımız ikimizin baş harflerini düşünüyorum.  Orada mısın, yok musun, oradaysan da yok musun?  Siyah beyaz bir fotoğrafta gülen yüzün olmak istiyorum ya da asker çıktığında sürpriz yumurtandan beğenmeyip bana vermeni istiyorum.

Elin olmak istiyorum, öğretmen cetveli eline her vurduğunda. Beraber gazoz kapağı toplamak istiyorum, ama erkek oyunu dersen papatya da toplayabiliriz. Kısaca sen nasıl istersen. Bil ki aklımda hep sen varsın, bil ki seni düşünüyorum.  Siyahı gördüm ki maviye geçiyorum. Henüz yanıp, bitip kül olmadan bu dağ ben sana bir hediye vermek istiyorum.  Portakalı soyup başucuma koymadan, ben bir yalan uydurmadan gölgelerin gücü adına seni  bana istiyorum.

Deniz Çetiner